Evaluatie/methoden

Een echte methodoloog wil ik me niet noemen, eerder een zware gebruiker die zelf iets knutselt wanneer de goede methode er (nog) niet is. Daarom ontwikkelde ik zelf beter passende methoden voor de evaluatie van interventies voor het opsporen van knelpunten in zorgnetwerken.

De op de universiteit gangbare (quasi-experimentele) evaluatiemethoden leverden veel te weinig kennis op voor sociale interventies (ingrepen) in de werkelijke wereld. Die wereld kent geen nulgroepen. Bovendien beweegt ze. Vanaf 1992 werkte ik, in samenwerking met o.a. Bob Horjus, aan methoden die niet zozeer aangaven òf interventies wel of niet werkten maar vooral waaròm ze wel of niet werkten of wanneer ze zouden kunnen werken.

Wanneer specialisten iets beters maakten dan mijn knutselwerk, zoals bij sociale netwerkanalyse of  cross-culturele validiteit, stopte ik zelf met ontwikkelen en ging ik verder met mijn andere werk.

Publicaties (selectie)

Evaluatie:

Baerveldt, C. (2017). Naar zinvolle evaluatiemethoden voor community-projecten. Van een focus op interventies naar een focus op jeugdnetwerken. Pedagogiek 37 (2): 173–185.

Baerveldt, C., Horjus, B. & De Winter, M. (2008). From evaluation to interpretation. Assessing theoretical elements in residential programs. Evaluation 14 (3), 345-362.

Horjus, B. & Baerveldt, C. (2001) Wasmachines, Glen Mills of het taakvaardigheidsmodel. Presentatie en illustratie van een methode om interventies in residentiële instellingen voor jeugdzorg te vergelijken. Kind en Adolescent, 22, 257-267.

Baerveldt, C. (1993) Over het gebruik van rationele keuze reconstructies bij de effectevaluatie van interventies, Tijdschrift voor Criminologie 35, 2, 158-176.

Methodologie, overig:

Van Hemert, D. A., Baerveldt, C. & Vermande, M. (2001). Assessing cross-cultural item bias in questionnaires. Acculturation and the measurement of social support and family cohesion for adolescents. Journal of Cross Cultural Psychology 32, 381-396.